Hué heeft ons de eerste regen van de vakantie gebracht en mede daardoor niet zo heel veel spannende verhalen :-) we hebben de citadel bezocht, waar we als celebs bekeken werden door alle chinezen. Waarschijnlijk staan we nu op heel wat facebookpagina's... De koninklijke graftombes die wat verder buiten het centrum liggen hebben we overgeslagen vanwege de regen. Gauw door!

We pakten de nachttrein vanuit Hue naar Hanoi, die om half 4 in de middag vertrok. De trein leek een veiligere optie voor deze afstand en route, dus daar betaalden we graag wat extra voor. De eerste uurtjes gingen snel om, er werd van alles geserveerd in de trein en het was uiteraard een rumoerig gebeuren. De tv speelde een heerlijke B-film af op volume 32, mensen voeren luidkeels gesprekken aan de telefoon, maar de rit is een stuk minder hobbelig en er wordt niet getoeterd zoals in de bus ;-). Een klein meisje vindt ons heel interessant en staart ons uren met d'r schattige spleetoogjes aan. Even later zit een oude man op diezelfde plek. Na 10 korte (maar luide) belletjes naar hetzelfde nummer, die hij nog even op de hoofdsteun had geschreven, gaat de man in pak onderuit liggen met de voeten tegen het raam. We zouden rond half 5 's nachts aankomen dus als we een beetje slaap wilden pakken dan zouden we op tijd het 'lichtje uit moeten doen'. Daar dacht de conducteur jammer genoeg anders over, terwijl hij bij elke stop de lampen weer aan deed. De tv ging gelukkig, na een schel zangoptreden van een Chinees koor, uit rond 11'en. Dat was 1 stoorzender minder. Ondanks het licht sliepen we dan toch een beetje zo nu en dan. Tot een man onze slapende coupé instapt rond middernacht die het doodnormaal leek te vinden om hard (maar écht hard) een eenzijdig gesprek te voeren met zijn buurman... Aan één stuk door ratelt de man iedereen wakker tot aan Hanoi, maar niemand die er wat van zegt. Wij vonden dat vrij bijzonder, en ook bijzonder irritant, maar als toerist wil je de mensen respecteren en het voelde dan ook niet aan ons om er iets van te zeggen. Verpleurd en poepchagerijnig komen we aan in het donkere Hanoi. Reizen sloopt je ;-)

Vietnamezen zijn luidruchtige mensen, en hebben toch minder respect voor elkaar dan dat we dachten. Ze drukken je aan de kant in een rij of priemen heel irritant continu een vingertje in je rug. En wimpelen je vaak af met een wapperend handje. Maar dat zal allemaal wel zijn, omdat we toerist zijn ;-)

We moeten van het treinstation naar het busstation zien te komen. Omdat het nog heel vroeg is en er geen café met WiFi open is, moeten we het een beetje op de gok doen en met aanwijzingen van een vriendelijk Vietnamees meisje doen. Met alle goede bedoelingen, maar Vietnamezen zijn niet zo goed in richting aan geven of het inschatten van afstand en tijd :-) we lopen een paar km om waarschijnlijk, door het park, waar iedereen al weer fanatiek aan het sporten is met opzwepende muziek. De één nog wilder dan de andere. Bij het busstation boeken we een bus-boot-bus ticket met als eindbestemming het eiland Cat Ba. Een ellenlange reisdag, maar gelukkig weer veilig op de eindbestemming! Een eiland die nog minder toeristisch schijnt te zijn, dichtbij het hele toeristische Ha Long Bay. Ook hier helaas weer geen zon... :-(

Eerst maar wat eten, want chips gaat er ook niet meer in en onze voedselvoorraad is inmiddels op. We boeken ter plekke een guesthouse voor 2 nachtjes en kleden ons warm aan met wat we hebben (das niet veul...). De 22 graden voelt voor ons als 15 en we besluiten een berg op te lopen waar een fort bewaard is gebleven. Dan krijgen we het vanzelf warm! Vanaf de berg hebben we een super uitzicht over de Lan Ha Bay, een baai met duizenden bergeilandjes. Cat Ba zit vol met Nederlanders, in tegenstelling tot de rest van Vietnam. Waarom? Geen idee :-) De avond duiken we vroeg op't nust, met 2 dekens over ons heen. Een beetje verdrietig..op vakantie wil je gewoon zon toch?! Maar hey, het is vakantie! Morgen weer een nieuwe dag en de voorspellingen leken goed.

Op tijd uit de veren, warme douche, bikini aan, laagjeskleding aan, klaar voor een boottrip door de Lan Ha en Ha Long Bay. Een grote boot, met bovendek vaart ons rustig door de vissersdorpjes en boerderijen op het water. Zo'n 3000 mensen wonen en werken hier op het water samen met hun hond. Ze leven van de visserij, vissen die ze kweken in afgezette netten, die ze verkopen aan de mensen en restaurants op het vaste land. Iedereen kan er voor kiezen om hier wat op te zetten vertelt onze gids, men krijgt een investering van de overheid hiervoor. We varen verder door de indrukwekkende rotspartijen die bedekt zijn met bomen. Overal waar je kijkt zie je eilandjes verschijnen door de lichte mist die er nog hangt. We hebben redelijk goed zicht gelukkig! Na ruim een uur varen stoppen we en is tijd om onze spierbundels te gaan gebruiken in een kajak. Ramoon wil nog even naar de wc en voegt zich netjes in de rij. Een Franse vrouw laat haar verbluft achter als ze voordringt en zegt: "It won't take long". Nee, dat plassies van mij wel zeker? :-/

Als iedereen in een kajak gesetteld is gaan we peddelen. Ramoon benoemt zichzelf tot captain en zit achterin in de kajak met charmante koplamp op d'r voorhoofd. Hopen dat we niet omvallen, want het water ijskoud en de zon niet te vinden! Oh en het stikt er van de jellyfishes (kwallenvisse, kwallenvisse)... We gaan eerst door de Dark Cave (vandaar de koplamp ;-)) die uitmondt in een mooie, stille Lagoon. Wat een rust! En we spotten een aapje, yay!

We kajakken door naar de Bat Cave, waar helaas nu geen vleermuis te bekennen is ivm het seizoen (too bad ;-)). Ook daar blijven we even dobberen aan de andere kant in een Lagoon. Na 2 uur kajakken en nog 2 grotten te hebben bezocht beginnen onze spieren wel een beetje te zeuren en zijn we toe aan lunch. We zitten aan tafel met een leuk Canadees stel met 2 kids. Het kleine jochie raakt maar niet uitgepraat over de kwallen en dat hij één keer gestoken is. De hele tafel staat vol met rijst, groentes, vlees, vis, loempia's and so on. Way too much, maar we zijn klaar voor de rest van de dag! We leren aan boord ook een Nederlandse meid kennen, de dubbelganger van een vriendin van Suus, die op reis is met d'r Franse vriend Vince. Heel grappig om alle trekjes en dingen te herkennen in haar! :-)

We varen richting de Ha Long Bay, waar we ook steeds meer boten en, helaas, afval tegemoet komen. De rotsen worden steeds hoger hier. Na een uurtje stoppen we weer, omdat we een duik mogen nemen en snorkelen als we dat willen. Ons niet gezien, want de zon is nog steeds niet om het hoekje gekomen en dat lijkt ook niet meer te gaan gebeuren. Een Poolse waaghals neemt als enige de sprong en zwemt tussen de kwallevisjes wat heen en weer. Maar ook die is binnen 5 minuutjes weer aan dek...brrr!

Als kers op deze mooie dag en ervaring zien we nog een paar Langur aapjes (met baby), waar er nog maar slechts 70(!) van op de wereld zijn. Lucky day!

Eenmaal terug vraagt een Vietnameze jongen die Suus helpt met uitstappen met een glimlach: "Holland? You tall". Deze vraag krijgen we later deze reis nog een paar keer :-) de mensen op het eiland zijn vriendelijker. Het eiland is nog flink in aanbouw en zal met de jaren wel toeristischer worden denken we. Overal worden hostels en dergelijk gebouwd. En terecht want het is er prachtig!