Vanaf Cat Ba maken we dezelfde terugrit als heen. We blijven de hele dag in Hanoi met ons backpackie en vermaken ons wat in koffietentjes. Vanaf daar boeken we een nachttrein voor die avond om 22.00 uur. Check, die is binnen! Nu nog een northface jas scoren voor in de koelere bergtoppen van Sapa. Ook dat bleek een eitje met de vele "Made in Vietnam" borden. "Real Northface brand"... "Uhuuu madame, it's not real, but that doesn't matter" zegt Suus, de vrouw lacht. Afdingen is niet ons ding, maar het lukt ons om voor 1,1 miljoen dong (€44,-) 2 jasjes te kopen. Zij blij, wij blij!

Op tijd zitten we in de trein richting Sapa. Nu duimen dat we de slaapcabine van 4 personen voor onszelf hebben, zonder snurkende spleetogen ;-) En ja, we got lucky! De soft beds blijken iets minder soft te zijn, maar we maken een redelijke nacht tot half 6. Als houten Klaas'en drinken we een Vietnamees bakkie leut terwijl we het mistige, maar prachtige Lao Cai binnen rijden. Van daar pakken we een 'mini van' richting Sapa (nog een uurtje de bergen in).
We worden verkeerd afgezet door het busje, maar hey what else is new he?! Een paar extra kilometers kunnen onze benen inmiddels wel aan. En het scheelt dat we vandaag geen hike door de bergen gaan doen....wél dus! Waarom vraag je je waarschijnlijk af? Omdat de weersvoorspelling voor vandaag redelijk zonnig is en voor morgen regen en onweer. Nou zijn die weervoorspellingen niet te vertrouwen, maar we moeten toch ergens een keuze maken :-)
De jongen van het hotel is heel gastvriendelijk, maakt een ontbijtje voor ons en zorgt dat we gewoon al zo vroeg kunnen inchecken en dus een douche kunnen nemen! (Ying-Yang)

Om half 10 worden we opgehaald voor de hike naar Lao Chai en Ta Van Village. Kleine bergdorpen waar verschillende stammen leven. Diezelfde stammen leven vandaag de dag van toerisme, maar toch is het een mooie manier om iets van de traditionele inwoners (mini-mensjes) mee te krijgen. Het zijn voornamelijk vrouwen, gekleed in rokken met beenwarmers met daarop een vest en een gekleurde doek om het hoofd. De doeken of hoedjes geven aan welke stam het is (Red Zao of bijv Black Hmong). Ze lopen met een soort draad om de handen, waar ze continu mee bezig zijn om kleding of kleden met te borduren. Ze hebben er blauwe vingers van, omdat de indigo kleur aflaat. Ze kunnen redelijk Engels, maar alle gesprekken gingen ongeveer zo: "where you from? What's your name? How old are you?" Met een groep lopen we met de bergvrouwtjes door een dorpje, waar o.a. een school voor toerisme zit, naar beneden met uitzicht over de terrassen en rijstvelden. Op dat moment nog een beetje afvragend waarom ze met ons mee liepen (vast commercieel ;-)). Halverwege is het tijd voor een pauze en gezellige lunch met de groep. De vrouwtjes zonderen zich af met hun bamboestengels (zijn ze hier gek op). Een Japans meisje poedert haar gezicht nog even met wat 'blanche' (ipv rouge ;-)), waarna we door gaan voor het tweede gedeelte. Nu wordt het spannend, balancerend op de rand van de rijstvelden. Als je valt, ben je zuur en vooral nat van een modderbadje. Ons evenwicht wordt flink op de proef gesteld, maar het gaat allemaal goed. Mede dankzij de bergvrouwtjes (aaah daarom zijn ze mee). Zij bewandelen het als echte berggeiten. We beklimmen de bergen op smalle, scheve paden op onze All Stars. Links een diepe afgrond, rechts geen houvast. De tour wordt niet voor niets zonder verzekering aangeboden ;-). En het is best even 'tough'... Maar het uitzicht is super, de mist is redelijk weggetrokken vandaag. Lucky us! Lopend tussen de grazende buffels genieten we van de omgeving. Ondertussen vertelt één van de meisjes dat ze hier vanaf hun 17e trouwen en als je niet voor je 25e getrouwd bent, dat het dan ook niet meer gaat gebeuren. Sorry Ramoon, we zijn te oud ;-)

Aan het einde van de tour is het natuurlijk tijd voor de commercie: you make me happy, buy something (terwijl de ene nog even snel haar mobieltje opneemt, om te zeggen dat ze druk is met business..). We slaan het aanbod 10x af en lopen terug naar de plek waar onze taxi zal komen. Na een half uur wachten onder het genot van een krijsende big die gewogen moest worden (niet geslacht, nog niet ;-)) is ons busje er eindelijk. Na 5 minuten rijden zet de chauffeur de bus aan de kant en loopt zonder wat te zeggen naar een restaurantje dat daar is. Trouw wachten we met de groep in de bus, totdat het toch wel erg lang gaat duren. Ramoon gaat verhaal halen, de man zit lekker relaxt te kaarten en zegt: "wait 5 more minutes, for 4 people to come"... Uhh ok.. Na 12x5 minuten en herhaaldelijk aangeven van de groep, komen de '4 people' rustig aangewandeld met gids... De gids is nog verbaasd ook dat 2 mensen van de groep zelf een taxi hebben genomen naar het dorpje, omdat het zo lang duurde. Zonder excuus rijden we terug.

Als we terug lopen naar ons hotel zien we een man zijn kip wassen, die het heel normaal lijkt te vinden. Hopelijk weet ie niet dat ie misschien zo wel op een bordje ligt. Ook zien we mensen hun scooter wassen in de rivier. En een ritueel dat plaatsvindt in een grote partytent. Mensen lopen met een witte band om hun hoofd, er wordt luide muziek (goh) gespeeld en gebeden. Het blijkt een begrafenis/afscheid te zijn, zo vertelt onze hoteleigenaar. De volgende dag zal de persoon begraven worden.

De volgende dag hebben we niks gepland, dus lekker even op de struun. Eerst met nuchtere maag langs de markt, oeiii... Heftig. We zien een hond (volledig in tact, zonder haar) op een weegschaal getild worden. Niet veel later is het beestje in 4 stukken gehakt... Het is een delicatesse in het noorden van Vietnam. De kop laat zijn tanden zien, alsof het beest gromt. Oi, gauw lopen we door. Goed voor je kijken, want we struikelen (bij wijze van) haast over een buffelkop. Deze wel volledig zoals ie is, met haar, ogen en hoorns en al. Gewoon aan de rand van de weg. De rest van zijn lichaam wordt daarachter gesneden en verkocht. Dat is nog eens een uithangbord voor je product ;-)

We lopen verder en pakken een dakterrasje, waar opeens de zon een klein beetje waterig doorbreekt. Jeej! Het dorp kent 4 seizoenen in 1 dag, dus we blijven voorzichtig ;-) een minuut later duikt dan ook ineens de mist weer op. Heel apart en bijzonder om te zien hoe de mist het bergdorpje binnensluipt. Haast mysterieus! Tof. Als we door lopen stuiten we op terras met een prachtig uitzicht over de rijstvelden en gebergten. Daar blijven we een paar uurtjes relaxen in het waterige zonnetje, met een Tiger biertje als gezelschap. Jasje aan, jasje uit, mistig, zonnig.
Als de mist blijft hangen besluiten we door te lopen naar Cat Cat Village, waar we entree moeten betalen. Goh, dat geloven we nu wel :-) We draaien ons om en lopen de berg weer op. Twee jochies volgen ons, lopend op de rand van de weg (gevaarlijk!). Het enige woordje Engels wat de boefjes kunnen is natuurlijk: "money?!". Veel kids gaan hier niet naar school en zijn nog laat op om hun ouders te helpen met dingen te verkopen. Zielig... Geen tijd om kind te zijn. Op blote voetjes. Soms helemaal alleen.

We pakken de volgende dag de bus richting Hanoi, om van daar direct door te reizen naar Ninh Binh. Sapa was heel bijzonder en zeker de moeite waard om te bezoeken!