We hebben na een busreis van 12 uur Ho Chi Minh weer bereikt. We komen laat aan, dus blijven een nachtje slapen om de volgende ochtend vroeg richting mui né te reizen, oftewel..strand!! We slapen overduidelijk in een Chinees gedeelte 'they're everywhere'!! We eten bij ons favo restaurantje gemarineerde inktvis op hele kleine stoeltjes. Wanneer je deze kleine stoeltjes ziet staan, weet je dat je hier Vietnamees kunt eten! De inktvis is heerlijk, alleen de structuur ff wennen (met name de zuignapjes die je in je mond voelt). Maar niet piepen, ff er doorheen kauwen en smullen!

De volgende ochtend reizen we door naar mui né. Bloedje heet en in de hitte op zoek naar onze slaapplek. Het is te ver lopen en na de toeterende taxichauffeurs te hebben afgewimpeld besluiten we toch maar het lokale busje te nemen. Opvallend is dat je tas meer waard is dan jijzelf. 8000 dong per persoon en 12000 dong voor je tas. In de bus zitten 2 mannen achterin hardop over ons te discussiëren waarbij de ene het hoogste woord heeft en de ander lachend knikt en ondertussen met een naald de inhoud van kleine schelpjes leegpulkt om vervolgens lekker op te slurpen (blegh)

In mui né moesten de mooiste stranden van Vietnam liggen, dus na het inchecken direct bikini aan en richting het strand. Wat we aantreffen is vooral veel afval in het water, stank en als klap op de vuurpijl jawel 'trommelgeroffel' een dode rat!! Never nooit dat we hier het water in gaan!!? De zonsondergang is daarentegen erg mooi en is het echt even genieten.

'S avonds op zoek naar een eettentje. Toch maar weer tripadvisor checken. We komen terecht in 'little russia'. Het pleintje heeft verschillende eetgelegenheden, maar vooral veel Russen! Nadat er besteld hebben komen we erachter dat we bij het verkeerde eettentje hebben besteld. Ohw nohwww, wij weer. Aan Moon haar gezicht is Af te lezen wat ze van de maaltijd van Suus vindt (ze is nog wel zo netjes om haar gedachten te delen nadat het eten op was: het leek namelijk op kattenkots), maar het was niet heel vies....maar lekker ook niet.

De volgende dag huren we een scooter en gaan we op zoek naar een mooier strandje. Ze hebben hier witte en rode zandduinen waar je vanaf kunt boarden, dus helmpje op en gaan!! Na nog geen 5 minuutjes rijden komen we in een haventje terecht. Allemaal blauwe bootjes in de zee en in de kust ronde bakjes waar je de vissers in ziet rondpeddelen. We stoppen uiteraard even voor een foto'tje en pakken de trap naar beneden. Stinken, niet normaal, maar dat is op de foto gelukkig niet waar te nemen ;-) het levert ons mooie kiekjes op. Tussen de bootjes lopen rode koeien te grazen, op zoek naar een beetje gras. En opa en oma zijn hard aan het werk. Okido..genoeg gezien en fucking heet hier ook, dus door!

Na nog eens 10 minuutjes rijden komen we aan bij de rode (heel heet aan je poot'n) zandduinen. Dit wisten we omdat er langs de kant allemaal Vietnamezen je proberen aan te houden in de hoop dat je jouw scooter daar parkeert voor een beetje geld. We toeteren (aan de kant!!!!!), rijden stukje door en parkeren onze scooter bij een restaurantje. Van daaruit de zandduinen in, maar geen mensen te vinden die van de zandduinen afboarden, dus dan maar door naar het strand. Uiteindelijk sjezen we de hele kustlijn van mui né af. 'Het rode zand heeft wel wat weg van de grand canyon', zegt Suus. Even later zien we een bordje 'red canyon' staan, dus dat had suusje goed gezien ????

Uiteindelijk vinden we een strandje zonder afval en ratten en proberen een paar zonuurtjes te pakken in de brandende zon (afzien haha).

De ratten, geuren en hoe het eten gepresenteerd wordt zorgt voor een iets wat verminderde eetlust, maar proberen het bij een familierestaurantje. Heerlijk gegeten, netjes en voor weinig. Het kan dus wel! Uh...wat loopt daar?!! (Ramoon hoort en ziet ook alles hè) Ja hoor, een rat!! Zo het mooie vijvertje in die in het midden van het restaurants staat. Plonsss...Gelukkig was het eten al op!

Om 01.00 uur vertrekt de nachtbus naar Nha Trang, dus we pakken onze spullen alvast in en chillen wat op de kamer (ramoon slaapt wat, want is al een week wat ziekjes. Of wat verkeerds gegeten...goh....of van de malariapillen).

Om 00.30 uur gaan we aan de rand van de weg staan om opgepikt te worden. Het is stil rond dit tijdstip in mui né...op het geritsel van de ratten in de vuilniszakken langs de weg na dan. Om 01.30 uur komt de bus met gekleurd en fel licht aangereden! We stappen in en moeten onze slippers in plastic zakjes meenemen naar onze zit- slaapplek. Op naar de volgende bestemming!!! Tot nooit weer ziens Mui Ne! ;-)