Na 3 heerlijke dagen met volop zon in Nha Trang, komen we aan in het bewolkte Hoi An. We worden supervriendelijk ontvangen door een Vietnamees meisje met een overbeet. We denken dat hierdoor haar Engels wat minder goed is, want proberen later op onze kamer Engels te praten in een 'overbeet-houding' met onze kaak. Probeer maar eens..erg lastig haha.

Omdat het nog 7 uur is en we pas om 12 uur kunnen inchecken bood ze ons een douche aan. We zijn rap klaar gezien de wormpjes die daar rond krioelen. We nemen een ontbijtje en gaan het dorpje verkennen. Super gezellige straatjes met overal lichtballonnen, pop-art, kunst. Het is dorps en Chinese invloeden zijn er terug te zien.

We worden meerdere malen vanuit het water geroepen door Vietnamezen in een bootje: 'madame!!' Als je een foto van ze maakt, roepen ze 'moneyyy!!'. Voor een paar euro's willen ze je over de rivier varen. Sowieso als ze je proberen aan te houden om iets te verkopen dan wapperen ze met hun hand naar je. Alsof je zachter moet rijden, maar dan heel snel. We wimpelen ze af met een glimlach 'no thank youuu' en wapperen terug.

De eerste bezienswaardigheid waar we langslopen is de Japanse brug. Het is er vooral erg druk, dus nemen een foto en lopen door. In Hoi An kun je 'custom made' kleding laten maken. Wat je maar wilt. Broeken, jurken, pakken, schoenen en tassen. Ze hebben er een scootervrij gebied. Dat is opzich wel lekker. Als je in Vietnam bent geweest of beelden van het verkeer hebt gezien hier, dan weet je waarom. Eventjes geen getoeter, alleen maar 'ladyyyy, buy someTIENG, ladyyyy, buy for meeee...pleaseee'

Voordat we het weten lopen we weer een markt op. Altijd leuk, maar op het ergste voorbereid na Cambodja ;-) na een lekkere bak koffie lopen we terug naar onze homestay. We kunnen inmiddels inchecken, dus dumpen onze spullen en huren vervolgens een fiets. Op naar het strand!!! Uhhh...geen zon jammer genoeg :-( tijdens onze fietstocht zien we een boer op een buffel zitten. Dat zou een hele mooie foto zijn. Dus stoppen..zoeken fotocamera op en op het moment dat we willen schieten, ziet de boer ons en springt hij van zijn buffel. Moneyyy, moneyyy...ok, doei!! Klikken toch nog even snel een foto en snel weer op de fiets! Bij het strand aangekomen is het vooral erg koud, dus lang blijven we niet. Dan maar weer terug naar het oude centrum om wat te drinken en mensen te kijken. Aangekomen in het centrum worden we teruggeroepen: 'ladyyyyy...ticket, ticket!!' Wij: 'uhhh, ticket?' Yes...ticket entree old centre. Suus: 'no, we didn't pay this morning so dit keer ook niet!' Haha, niet helemaal logisch maar de vrouwtjes kijken elkaar vragend aan en we mogen kosteloos doorlopen. Belachelijk toch? Betalen om een openbaar centrum in te mogen? Overal waar toeristen komen zetten ze een professorisch in elkaar getimmerd huisje neer en roepen er 'ticket...ticket!!' uit. Makkelijk verdiend ;-) soms staan ze met zijn tweeën. De ene verkoopt je een ticket, overhandigd de tickets en vervolgens roept de Vietnamees ernaast dwingend 'ticket!!' om er vervolgens een scheurtje in te maken. Daarna mogen we doorlopen.

De volgende dag huren we een scooter om naar 'my Son sanctuary' te rijden. Een flink ritje, maar we hebben de hele dag voor onszelf en het leukste is toch wel fietsen of een scooter huren. Je ziet veel en kunt stoppen waar je wilt en dat doen we ook. Regelmatig stoppen we voor het uitzicht over de rijstvelden, waar de Vietnamese hoedjes in te zien zijn mooie foto'tjes opleveren. Als we door de dorpjes rijden worden we nagekeken en horen we van alle kanten 'helloooo'. Als we kijken zijn het vooral de kindjes die ons blij en giechelend begroeten. Zo schattig!!

My Son sanctuary is erg mooi. Het zijn reünies, overblijfselen van de tempels van de Hindu. Jammer genoeg getroffen door de bombardementen van de VS. Hier en daar zijn er nog diepe gaten te zien waar de bommen zijn gevallen. Ze zijn nu volop bezig met de restauratie ervan. eenhoop werk dus!! Ondanks de beschadigingen is het een bijzondere plek. De tempels zijn omringd door veel groen en bergen wat een bepaald rustgevend gevoel geeft. Na alles te hebben gezien, keren we terug naar Hoi An (40 km). Halverwege maken we een stop in een dorpje waar het toerisme duidelijk nog niet aanwezig is. Even een broodje bij een bakkerij halen. We halen meerdere broodjes en koekjes (hmmmm kokos...alles is voor bassie (ramoon), want Suus is er niet zo gek op. We zitten langs de weg vlakbij een kruispunt. Niet normaal al die vrachtwagens en scooters die door elkaar heen toeteren. Het blijft bijzonder om te zien haha. Links van ons zitten een winkeleigenaar en een beveiliger een potje te kaarten. Om de minuut kijken ze ons even aan en glimlachen vriendelijk. Wij glimlachen om de minuut uiteraard schaapachtig terug en knikken. Na de broodjes hebben we zin in koffie. Aan de overkant zien we een verrot koffiekarretje langs de weg staan. We steken over en nemen plaats op de stoffige plastic stoeltjes van 20cm hoog (blijft ook echt heel bijzonder haha). Een vrouwtje die achter het karretje staat vragen we om koffie. 'Hot coffee please?!' We hebben het namelijk behoorlijk koud. Ze knikt en gaat Ad slag. Ineens komt de winkeleigenaar van het kaartspel overgestoken en roept iets in het Vietnamees naar het koffievrouwtje. Ondertussen vraagt hij aan ons 'coffee??' We knikken en herhalen 'hot coffee!' Hij herhaalt ons en gaan er vanuit dat het goed moet komen. We krijgen uiteindelijk een laagje koffie met ijsklontjes erin. Haha. Blijkbaar kwam hij het vrouwtje alleen maar vertellen dat de prijs omhoog moet omdat we toeristen zijn. Ondanks dat het geen 'hot coffee' is, is de koffie echt heerlijk! 2 slokken en maar weer door. We betalen 20.000 dong (0,80 ct en is nog geen drol natuurlijk). Het vrouwtje is overduidelijk super blij dat we wat bij haar hebben gekocht 'smelt'. Opvallend is overigens dat alles 20.000 dong is waar geen prijs op staat (blikje cola, koekjes, kauwgum...njah...haha, grappig). Over de snelweg terug!

'S avonds eten we wat in het oude centrum, halen een fles wijn op en genieten nog even na op het balkon van onze homestay in Hoi An. Jammer dat het weer slecht is. Inmiddels onze eerste dag regen gehad. De voorspellingen zijn ook niet best dus besluiten een dag korter te blijven en de volgende ochtend door te reizen naar Hue.