Het was een kort nachtje in de sleeping bus van Mui Ne naar Nha trang. De buschauffeur genoot ervan, stak regelmatig ongegeneerd een sigaret op, keek rustig een filmpje tijdens het rijden en vond het geen probleem om hardop gesprekken te voeren. Met de flikkerende discolampjes op het plafond probeerden we toch wat slaap te vatten in de sigarettenlucht. Doordat we boven lagen ervaarden we elke bocht alsof we zouden kantelen, dus het was best even spannend kunnen we wel zeggen! De chauffeur scheurde er lustig op los, duidelijk bekend terrein voor hem. Andere reisgenoten leken er geen last van te hebben aan het gesnurk te horen. Op één na, die het normaal leek te vinden om 's nachts om 3 uur te gaan bellen. Een doodnormale nacht in een 'sleeping bus'.

Het is 6.00 uur in de ochtend als we aankomen. Inchecken kan pas vanaf 13.00 uur, dus de tassen gedropt, bikini aan, ontbijtje eten en op zoek naar een lekker plekje. We pikken nog net een restje van de zonsopgang mee aan het strand. Daar zijn inmiddels al veel Vietnamezen aan het sporten, voornamelijk ouderen! Zo zien we een oudere man telkens een 'sprintje' van 2 meter trekken aan de rand van de zee, omdraaien en opnieuw. Hilarisch beeld. Maar hij doet het maar wél even!!

We hadden gelezen over een vrij toegankelijk zwembad, waar je 40.000 dong betaalt voor een bedje om vervolgens daar de hele dag te kunnen luieren. Om 8.00 uur 's ochtend leggen we lekker Hollands ons handdoekje neer en slapen we een beetje bij tot een uurtje of 15.00 uur. Eindelijk een beetje kleur pakken! :-) Nha trang staat bekend als het Scheveningen van Vietnam. De zee en het strand is hier een stuk schoner dan in Mui Ne gelukkig! Langs het strand vind je hier ook weer de fitnesapparaten die volop gebruikt worden. Door de Vietnamezen dan, niet door de vele Russen die je hier ziet. Die schenken graag nog even een fles Vodka leeg in de verse fruitsapjes die je langs de weg kunt kopen. Ons beeld van de gemiddelde Rus wordt hier bevestigd ;-) (lekker over één kam scheren). Ze zijn niet vriendelijk, maar misschien is dat omdat ze geen woord Engels spreken. Nee, ze zijn niet vriendelijk want er kan geen glimlachje van af bij de meesten. Ze bekijken je van top tot teen met een soort afkeuring, smoezelen met elkaar en lachen vervolgens. Het werkt bij ons ook op de lachspieren. Het is jammer dat Nha Trang opgeslokt is door Russen die hier een winkel/restaurant beginnen, dit is geen Vietnam. De billboards en menukaarten zijn soms alleen in het Russisch, ofwel elke andere nationaliteit is niet welkom...toch? Jammer dat we een paar keer voor Rus worden aangezien, haha. Wij genieten hier vooral van de zon en lokale lekkernijen langs de weg. Rundvlees op een stokje, gewikkeld in wijnbladeren (knofloooook!!) gegrild op bbq. Lekkerrr! Opa moet die ook maar leren maken...mmm!

's Avonds drinken we een biertje bij de Booze Cruise op een kinderkrukje en genieten we van een dronken Rus die op straat staat te 'dansen'. We kletsen wat met de propper van de tent en worden meerdere keren gevraagd om sigaretten te kopen. Als een man vraagt of dit krukje nog vrij is, vraagt hij ook: "where you from?" De vraag die we meerdere keren per dag gesteld krijgen (vaak met doel om te weten hoeveel geld je te besteden hebt ;-)). Wij antwoorden, waarop hij vertelt dat hij de 'cook' van deze tent is. Bij Ramoon valt het kwartje niet direct en antwoordt twee tellen later: "the cook....oh de kok/cock". Juist, awkward. Wij schieten in de slappe lach en de man druipt langzaam af. Hoofd op vakantiestand, dan krijg je dat soort uitspraken :-)

De dag erna kiezen we weer voor een ochtend zwembad, die beviel ons wel. De middag huren we een scooter en toeren we door de straten richting een kerk en een tempel, waar ook 2 levensgrote boeddha's zijn. Het verkeer is altijd al een chaos, maar als je er zelf tussen rijdt lijkt het nog erger. Midden in de spits leren we een paar ongeschreven verkeersregels in Vietnam: toeter voor alles, als je er langs wilt, als je er aan komt, als je gaat keren midden op de rijbaan, toeter (mensen moeten hier wel een gehoorbeschadiging hebben). De functie van een toeter is hier totaal verloren gegaan ;-) Tegen het verkeer in rijden mag, invoegen doe je dan ook tegen het verkeer in. Je hebt kijken-kijken en je hebt niet-kijken. Vietnamezen kijken alleen naar de richting ze op willen. Jij wijkt dus uit als er iemand uit een uitrit komt, of als ze opeens besluiten links af te slaan of te stoppen. Zebrapaden zijn er wel, maar waarom? Joost mag het weten! Rood, oranje of groen licht? Je mag doorrijden. Wil je naar links? Dan ga je gewoon, weg afsnijden en de rest moet uitwijken (en toeteren). En tóch: we hebben geen 1 verkeersongeluk gezien!!

De laatste dag in Nha Trang staan we vroeg op om te gaan snorkelen met een groep. Met een busje worden we naar de haven gebracht. De vrouw voorin wil een gordel om doen, maar de chauffeur lacht en reageert met afwijzende hand: "Oh nooo...this is Vietnam".. nog zo'n verkeersregel! ;-)

Met een groep duikers en snorkelaars worden we gedropt bij een eilandje waar we in ondiep water ruim een uurtje dobberen in ons wetsuit. Na het snorkelen in Indonesië hebben we ons lesje wel geleerd om ons goed aan te kleden (levendig verbrand tot we er misselijk van waren). Het vele koraal is nog in tact en we zien allerlei soorten, maten en kleuren vissen. Even later zwemmen we ook over de giftige zwart-witte slang die daar woont. Gauw, wegflipperen! Het beest had nog nooit iemand aangevallen, maar je zult net zien... ;-) op de boot krijgen we uitgebreide lunch, terwijl we doorvaren naar het tweede eilandje, waar we nog familie van Nemo (clownvisje) zien zwemmen!

En de middag hebben we nog een paar uurtjes de scooter, dus gaan we richting Pho Nagar Cham Towers. Tempels die nog in goede staat zijn, waar mensen hun offers doen. Lekker toeristisch tussen de chinezen. We pikken nog even een traditionele dans mee en rijden dan weer terug tussen de vele cyclo's die je hier ziet. Fietsen met een grote stoel voorop, waar je soms hele families in ziet zitten. Na een frisse douche en onze tas te hebben gepakt, eten we een heerlijke pizza uit de steenoven. Wel ff lekker als afwisseling op de vele rijst die je hier verteert. Vanaf het dakterras waar we zitten kijken we uit op de straat waar van alles voorbij komt. We zien een moeder met jochie dat blijkbaar plassen moet. En wel direct, midden op straat, broek naar beneden en gaan. Het ventje heeft geen ondergoed aan en sterker nog, een groot gat bij zijn pielemuis en billetjes. Vlug rekenen we af, want de bus zou er met een 10 minuten al zijn. En ja hoor, ongeduldig staan ze al te wachten om ons naar Hoi An te brengen. We maken, ondanks het vele stilstaan en wachten op het uitladen van vreemde pakketten, een redelijk goede nacht in de bus. Een bedje beneden in de bus is voor iedereen een aanrader!

Doei Nha Trang, hoi Hoi An!