We landen met Cubana, de meest onveilige vliegtuigmaatschappij op san José. Een mini vliegtuig met een instap-trap van 5 treden. Ondanks dat deze maatschappij de meest dodelijke ongelukken op zijn naam heeft staan, het een klein toestel is en er 2 mannen voor het boarden achter het vliegtuig vandaan komen en het lijken te hebben over een gat ergens in het toestel wat er niet hoort...stap ik (ramoon) gewoon in. Met het boek 'hoe kom ik van Vliegangst af' op schoot, zijn we klaar om te vertrekken. Alles onder controle. Half uur voor het landen begint het vliegtuig door het weer te schudden, suuze wordt er wakker van. Nog niet helemaal van de vliegangst af denk, want vraag haar asjeblieft even wakker te blijven. Als we gaan, ga ik toch liever als Suus wakker is. Kan ze bewust aanschouwen dat we toch beter een 2 x zo duur ticket hadden moeten kopen met een omleiding via Panama waardoor we 2 keer zo lang onder weg waren geweest. Schuin en van links naar rechts (omdat de vleugels bovenaan het toestel zitten) landen we met een harde klap. Achteraf viel het allemaal mee en heb de belofte gemaakt: mochten we heelhuids uit dit vliegtuig komen, dan heb ik geen vliegangst meer.

Allereerst even een lekkere bak koffie en...eindelijk...WiFi. Het had wel wat 2,5 week zonder internet (prikkels) en totaal geen idee wat er zich id wereld afspeelde (gelukkig maar, aangezien ik via mams hoor dat een air asia toestel is neergestort...was het instappen stukje moeilijker geweest denk). Met de lokale bus naar san José, de hoofdstad van Costa Rica. Nog geen eurie pp. Openbaar vervoer is goedkoop in Costa rica, de rest wel wat duurder. Volgend jaar maar weer Azië ;-)

Het is vakantieperiode hier (vandaar dat alle prijzen wat hoger liggen). Plus zijn de goedkopere hostels zo goed als volgeboekt, dus al snel in de gaten dat 'per dag bekijken wat we gaan doen' niet zo handig is aangezien je dan al snel voor 50 euro per nacht een hotelkamer moet boeken. Al met al nu een leuke route uitgestippeld t/m 11 januari. Na monteverde wordt het jacó, dan quepos (dagtrip naar national park manuel antonio), vervolgens met de boot de oversteek naar montezuma. Veel strand in het vooruitzicht en hopelijk veel diertjes die we gaan zien.

Op de streetart en de vele eetgelegenheden na was San José niet zo heel bijzonder, omdat alles door de vakantie dicht is (musea, dierentuin, enz). We vragen iemand waarom ze dat doen, kunnen ze toch juist verdienen? Well, Costa rica you know?! Pura Vida! Letterlijk: 'puur leven', maar wordt op verschillende manieren door de tico's gebruikt! Rustig aan, relativeren, graag gedaan en het ga je goed. Ze stellen het op prijs dat wanneer er pura vida wordt gezegd tegen je, dat je het terug zegt...dus de hele dag roepen we zo'n beetje 'pura vida'. Dat alles tranquila gaat merk je hier zelfs aan de stoplichten. Een hard maar relaxed fluitje om de seconde geeft aan dat je mag oversteken...in NL: takketakketakketak....nou ja, je kent het wel ;-)

De mensen hier zijn erg netjes/vriendelijk. Hier moesten we de eerste dag erg aan wennen. In Cuba werden er namelijk direct kus (of andere) gebaren naar je gemaakt bij oogcontact...we waren op een gegeven moment zo getraind om vooral geen oogcontact te maken...zelfs niet als er hard geklapt werd in de handen als we niet reageerden (wat je bij een hond doet alstie iets niet mag doen weet je wel). Schichtig dat we waren, lezen we in het boekje van Costa Rica dat wanneer je oogcontact maakt met een tico, het niet netjes is om niet te groeten. Na het lezen hiervan, groeten we nu iedereen..dus buenos, buenas, ola en pura vida!

Naast het internet en 'normaal oogcontact' hebben we de afgelopen weken ook een aantal winkels gemist die we gewend zijn. Ohhh, een bakker! Donuts! Chips! Ijsthee en vooral...snoep!!!! Overal straatverkopers van fruit, sokken, ruggenkrabbertjes en opvallend: krasloten! Op iedere hoek vd straat hoor je geblèr. Veel politie op straat trouwens, die geen kusgebaren maken...ook wel prettig ;-)

Na 2 nachten: op naar monteverde! Hier is de bedoeling diertjes te vinden en voor Suus op 1: de canopy-tour. Met de bus zien we al een hoop van de omgeving. Vooral erg groen. Aangekomen in de bergen (want monteverde ligt in de bergen), is het nog een hele klim. Halverwege slaat het weer om. Veel wind, regen en oog in oog met de afgrond herinnert Ramona zich een stuk uit het boek 'vliegangst'....bus is veel onveiliger...boek over busangst volgende keer? Zelfs Suus (nuchtere grunninger) Zoekt afleiding op haar telefoon met een spelletje. Het begint er namelijk wat heftiger uit te zien wanneer we van asfalt het laatste half uur een zandpad over moeten, wat zorgt voor opstuivend zand met dit weer. Al met al...bereiken we monteverde met een zweetrug. Het dorpje heeft heuvelachtige wegen en je loopt hier in een hoek van 45 graden omhoog of omlaag om iets te bereiken. Onze slaapplek 'sloth backpackers' ligt 'gelukkig' in een hoek van 45 graden naar beneden. Na 5 minuten zijn we er en installeren we ons op de kamer. Lastig blijkt het verschil tussen links en rechts in Midden-Amerika. 'Turn right for warm comfortable shower, wait a few minutes'. Zo gezegd, zo gedaan, maar na ruim 5 minuten nog geen warm water...toch maar f links geprobeerd en binnen 1 seconde; warm water! De avond eindigen we in Sabor Tico, waar je jobs geduld moet hebben voor een lekkere maaltijd (en wat drinken). Maar de vriendelijke en blijvend-lachende jongens in de bediening maken een hoop goed. Pura vida, tranquila! Tijdens het eten/wachten kunnen we genieten van stierengevechten die op de tv te zien zijn (ja, tv's in restaurants en discotheken met stierenvechten is heel normaal).

De volgende ochtend de buurt verkennen. Zo'n 3km in een hoek van 45 graden omhoog...op zoek naar Ecological sanctuary om wat diertjes te bekijken. Kolibrie, toekan, apen, aguiti en white nose coat konden we hier vinden. Na 2,5 uur verschillende routes (blauw, groen, geel) te hebben gelopen (en er achter kwamen dat we niks te eten en drinken mee hadden), hebben we iets gezien wat op een kip lijkt en een spreeuw. We lopen terug naar receptie om ff een baño (wc) te scoren en misschien wel een cola'tje en een snackie. Eindelijk zien we een aquiti (lijkt op een grote cavia). Het beestje staat heel even in de 'freeze' houding om te beoordelen dat wat hij gezien heeft werkelijk waar is...yup! Op het moment dat we foto willen maken....weg! Nou, ze zitten er dus wel :-) geen eten en drinken te koop, dus besluiten nog 1 rondje te lopen en het voor gezien te houden (Ramona is niet erg gezellig als ze honger heeft). Na wat gemopper, met Suus voorop lopen we een hoek om waarna zowel Suus als de arme white nose coat zich de tering schrikken van elkaar. Na nog zo'n caviading en een minislang vertellen we de vrouw vd receptie dat we er vandoor gaan. Jammer dat we geen apen hebben gezien! Well, there was one here an hour ago....okeej, bedankt chicka...uuuuuh, daar hebben we wat aan! Om half 3 lunch en ff siësta houden (aanpassen ad cultuur heet dat hè), want vandaag is het oudjaarsdag. Een hele rare gewaarwording dat na het tukkie er mensen inmiddels aan de oliebollen zitten, ah borrelen zijn, met staatslot in hun handen zitten en het vuurwerk klaar hebben staan om straks een ieder een gelukkig nieuwjaar te wensen. Na de whatsappjes met nieuwjaarswensen te hebben beantwoord om voor ons 17.00u, ons klaar gemaakt voor avondeten en de kroeg. Nu zijn wij ad beurt.

Met de buren van ons B&B gaan we ah bier. Om 12 uur 'happy new year'!' Met veel gefluit en.. BAM, muziek uit en de tent sluit. Na een klein beetje vuurwerk gaan we nog f kijken bij La taberna. Er wordt salsa en reggaeton gedraaid erg leuk, maar houden het vrij vroeg voor een nieuwjaarsdag voor gezien. 2 uur: welterusten!

Die dag kozen we voor de nightwalk. In eerste instantie wilden we die skippen, aangezien het andere park toch wel een beetje een flop was...maar de buren hadden de avond ervoor heel veel beessies gezien ennnn de Sloth!! (Luiaard). Ondanks dat het geen garantie is dat je beesten zien, gaan we die avond ook...en idd heel veel beessies gezien! We waren nog niet binnen en hadden direct een giftige slang gezien. Daarna de luiaard. Die konden we heel goed Zien...bewoog heel langzaam, erg schattig. Verder nog katachtige, nog meer giftige slangen, kikkers, sprinkhaan, muisje (voer voor de slang...zielig :-( ) en heel veel vogels gezien. Dit keer geen mus of spreeuw, maar verschillende toekans en de nationale vogel van Belize. Hij werd f wakker (wat heel bijzonder was op dat tijdstip), dus konden goed ze koppie en grote ogen zien! Super geslaagde avond! Er even van bewust in wat voor divers land we ons nu bevinden!

Na een warme hap vroeg het mandje in, want morgen?? Morgen de canopy-tour! My god! Extremo Park Monteverde heeft verschillende onderdelen in het pakket.

- De zipline en Superman (de hoogste kabel zo'n 180 meter hoog)

- de rapple 30 meter hoog

- tarzanswing 60 meter hoog.

Met de zipline hang je zittend onder de kabel, Superman hang je met je gezicht naar beneden en leg je een km af op 180 meter hoogte door de vallei. De rapple is soort van abseilen en de Tarzan swing is een halve bungeejump (zittend een vrije val). Woei!

Toen we in het busje richting extremo reden had Ramona haar keuze al gemaakt: geen Tarzanswing! De trappen naar boven om de zipline te kunnen doen is al heftig genoeg. Suuze wil graag bungeejumpen, dus wil de Tarzanswing graag doen. Uiteindelijk hebben we allebei alles gedaan..super vet! Aan een kabel door de vallei op zo'n 180 meter hoogte! Wauw! Als een vogel zo vrij! Armen spreiden en whaaa..! Alleen de laatste trap was wat heftig...bovenin op je beurt wachten op een trap die beweegt door de wind, helemaal wanneer de meeste al vertrokken zijn 'verstand op nul momentje' voor Ramoon.

Vandaag zijn we om 6 uur met de bus naar jaco vertrokken. Surfersdorpje...wicked! Al heel wat beesten onderweg hierheen gezien en een prachtige omgeving en vooral: zon!!!! Heerlijk! Monteverde was fris, met motregen en veel wind (was nog niks, in regenseizoen 5 x zo erg) en dachten af en toe in een orkaan te zitten. Maar niemand keek er raar van op dat de ramen en daken bewogen van de wind...

Tot nu toe veel leuke reizigers ontmoet, erg leuk om ervaringen en tips uit te wisselen. Monteverde is een aanrader voor iedereen die CR nog eens wil bezoeken! Nu lekker strand! Ciao amigo's