Na 1 nachtje in Varadero hebben we een busticket geregeld. Dit was nog een heel kunstjes om 'viazul' bussen te vinden. We hadden er natuurlijk wel op gerekend dat de meeste Cubanen geen Engels spreken, maar hoopte met ons boekje 'Spaans voor beginners' een heel eind te komen.

Het grappige is...dat de vragen die we stellen in het beetje Spaans wat we denken te kunnen, beantwoord wordt in het Spaans...maar wat we vervolgens 'ehhh....ehhhh....ehhh' dus niet verstaan. Andersom proberen de Cubanen ons aan te spreken in het beetje Engels dat ze kunnen, maar raken net zo hard van slag wanneer we in het Engels antwoorden. Maar met handen en voetenwerk kom je uiteindelijk wel verder.

Na buskaartjes te hebben geregeld, nemen we de nachtbus naar Santiago de Cuba. Oorspronkelijk was dit de hoofdstad van Cuba, nu is dit Havana. De busrit naar Santiago duurt 15 uur. Tussendoor stoppen we bij verschillen plaatsen (die we later tijdens onze reis zullen bezoeken) en heb je even de tijd om te plassen. Uiteraard niet de meest frisse wc's. Waar je halve deurtjes hebt die niet op slot kunnen.

Uiteraard ook in de bus valt op dat de mensen hun neus heel smerig ophalen. Ze praten met iedereen en soms denkt iemand 'even een lekker muziekje opzetten'. Van reggaeton tot salsa' en iedereen is er ok mee. Moet je in NL doen. Haha, daar hebben we niet voor niets stiltecoupes id trein. Wij hadden al lang geïrriteerd omgekeken.

De reis is eigenlijk iets te lang. Knieën beginnen pijn te doen, nek, houten reet en als we op de plaats van bestemming onze schoenen uitdoen, hebben we enkels zo dik als een olifant. Nu was mijn enkel al dik vd wedstrijd...het lijkt of Suus er ook 1 gevochten heeft haha. Oma-enkeltjes...schattig!

Op het station waar we gedropt worden besluiten we een taxi naar het centrum te nemen met een Duitse toerist die ook in de bus zat. Konden we mooi de kosten delen. De taxi is een Old-Old-oldtimer en we verbazen ons dat de motor er aan de onderkant niet uit dondert. Eerst gooien ze de Duitser af en voordat hij uitstapt is Ramona alweer 10 stappen verder in haar spinsel-hoofd. Die gaan wat proberen...let maar op. En ja hoor...de Engels sprekende Cubaan geeft aan dat alles volgeboekt is voor deze tijd van het jaar (uhhuh, in Azië hebben ze ook dat soort trucjes señor). Hij geeft z'n handlanger de opdracht even te bellen...instinctief roep ik NO! Casa Noris y Pedro. Si, si...no problemo seniorita...first your casa, when it's full we bring you too other casa. Ik zet mijn hardste frons op en zeg nog een keer NO! Ze zetten ons netjes af.

In de roughguide staat dat de mensen van deze casa Engels spreken, die moeten we denk ik nog ontmoeten ;-) maar het maakt niet uit, want dat ze je een warm welkom geven klopt helemaal. Vanavond koken ze voor ons, schapenvlees...misschien dat we daarna eindelijk naar de wc kunnen?? :-)

Na een heerlijke douche, schone kleren gaan we de stad in. Het is zaterdag, dus weekend voor de Cubanen en stervens druk. Wat steviger houdt Suus onze rugzak vast want de Cubanen lopen kriskras over straat, schreeuwen naar elkaar en bekijken ons van top tot teen. Al snel hebben we id gaten dat oogcontact maken niet iets is wat je hier wilt doen. Zodra dit per ongeluk gebeurt..krijg je een luchtkus, fluiten/roepen ze je na en willen ze je naam weten.

Eerst ff wat eten. Het was inmiddels 14.00 uur en hadden in de bus alleen koekjes en chips. Aangekomen op een plein bestellen we een tosti. Even acclimatiseren...hm...allemaal mannelijke toeristen met Cubaanse meisjes...ok...volgens mij ontmoetingsplek hier...rechts van ons loopt een man met 3 puppies en probeert ze te verkopen aan toeristen. Op het moment dat er ook wat Cubaanse dames naast Chinezen gaan zitten, hebben we genoeg gezien. Kom, we gaan!!

Eventjes de straten hier ontdekken...op zoek naar een supermarkt. Eindelijk 1 gevonden, maar ze verkopen er alleen kartonnen chips en Havana rum! Ff flesje voor vanavond (4 euro'tjes)...maar geen cola? Nou kijken wel of we een andere supermarkt kunnen vinden. Net zo...geen groenten, fruit of brood...alleen huishoudelijke artikelen, alcohol, water en kartonnen chips! We houden het bij 'sol cerveza' en lopen via het plein (parque cespedes; het heilige centrale punt van santiago) terug naar onze casa. Weetje? We houden het voor gezien vandaag. Via via hoorde we dat we op zaterdagavond maar beter niet in de stad konden zijn. De Cubanen vieren weekend, met heel veel drank wat vaak leidt tot opstootjes enzohw. Alle andere dagen is dezelfde muziek, alleen wat rustiger. Nou, laten we dat maar lekker doen. Chillen op onze kamer, bijkomen en hopen dat onze olifanten enkels wat bijtrekken. Route uitgestippeld voor morgen, wasje gedaan...en toen? Toen was ons eten klaar....Ohhh....het eten smaakte net als dat het rook. Heel veel knoflook en heerlijk gestoofd schapenvlees met rijst en een soort aardappel (klinkt als 'djoeka' haha). Heerlijk 2 cerveza de man weggetikt...potje skipbo afgeraffeld en op 1 oor! Gesloopt sliepen we om 9 uur en waren we 6 uur weer wakker. Nog steeds wat in de war met tijdverschil. Klaarmaken voor de volgende dag...wat Musea bezoeken, kerkjes en ff kijken naar een leuke tour.

Wilden eerst naar baracoa, maar qua reistijd niet zo handig, dus kiezen we een ander plekje uit die op de route terug richting Havana ligt.

Hasta luego...baby!