Met Lufthansa vliegen we binnen 40 minuten naar Frankfurt. Mooi vliegtuig met genoeg beenruimte. Het is wat slecht weer, dus met het stijgen is het wat hobbelig. Gelukkig heb ik voor de reis het boek 'vliegangst' van Lieke geleend en heb ik het stuk turbulentie zeer geconcentreerd (en dat is al een kunstje voor mij) gelezen. In het boek geven ze het advies dat wanneer je in een turbulentiegebied terecht komt, dat je in je hoofd moet herhalen dat turbulentie een gemaksprobleem is en absoluut geen veiligheidsprobleem. Dus, herhaal ik dat tig keer in me hoofd (met wat zweethandjes) en voor we het weten is het alweer voorbij. Sterker nog...binnen 10 minuten wordt de landing al ingezet. Zo, die zit er op!

Nu de langste vlucht nog. Uur vertraging en bij binnenkomst zien we geen tv!!! Paniek!!! Hoe dan??? Ik kijk Suus verontschuldigend aan...vorige keer boeken ging stukje beter (Airbus a-380 emirates). Wanneer we zitten zien we aan het plafond wat cheap ass tv'tjes hangen waar een film van hun keuze wordt gedraaid. Waarom verpesten Duitsers alle films door ze opnieuw in hun taal in te spreken. My god!!

De 11 uur durende vlucht van Frankfurt naar varedero is lang. Maar met wat eten, drinken, slapen, lezen en muziek luisteren gaat de tijd redelijk snel voorbij. Af en toe word je wakker van het harde geklets van Duitse Cubanen die vakantie gaan vieren in het land waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Het geklets wordt af en toe getetter, met hard gelach en geklap. Ze staan in meerdere groepjes in het gangpad en wisselen elkaar zo nu en dan af. Als je naar de wc wilt, moet je je door de menigte heen drukken :-) Kunnen we alvast een beetje wennen denk ik aan de Cubaanse cultuur? Alleen de muziek en de zon mist nog ;-) om toch nog ff lekker te klagen op z'n Hollands: wel irritant als je 8 uur niets aan eten hebt gekregen. Suus houdt al wijs een tijdje haar mond tegen me, omdat ze al enige tijd (en eerder dan dat ik het zelf doorhad) in de gaten had dat ik toe was aan een hap. Fijn als iemand je zo goed kent ??

17.00 's middags lokale tijd (23.00 uur NL'se tijd) komen we gesloopt, maar veilig aan.

Nu naar de uitgang. De eerste nacht hadden we een casa particulares (slaapplek bij de mensen thuis, en is zeg maar het bed &breakfast binnen Cuba) geregeld en de transfer van het vliegtuig daar naartoe. Was wel zo relaxed, want na zo'n lange vlucht in een nieuw land/vreemde taal kozen we dit keer voor gemak. Na de bagage opgehaald te hebben naar buiten op zoek naar een mannetje met een bordje waar onze namen op staan. Allemaal mannetjes....met borden en namen er op...maar geen 'Susana y Ramona'. Pffff, nee hè...nu al? Eerst maar geld wisselen...nog maar eens tussen de mannetjes met bordjes zoeken. Nee hoor, niemand voor ons. Een man met een bordje aangesproken die wat toeristen kwam ophalen...voor 10 CUC (ongeveer 8 eurie) pp, konden we in het luxe busje mee naar Varadero. Ook wist hij nog wel iemand te bellen voor een slaapplek (andere casa). Daar aangekomen, wat onwennig, moe (Ramona altijd paranoia)...maar het was een officiële casa..nette kamer bij een gezellig binnenplaatsje. Eigen keuken en badkamer en opvallend..heel schoon! De kamer met kitsche kleuren, roezeltjes aan de gordijnen en satijnen lakens. Spullen aan de kant en eerst wat eten. Het is rustig op straat. Soms waan ik me in een scène van GTA San Andreas (voor de mensen die dat niet kennen: een computerspel waar je als CJ bij de barbershop een baard kan laten aanknippen, auto's kan jatten en missies moet halen). Na het eten terug naar de kamer met 2 zakken chips. In de hoop dat er wel een lekkere smaak tussen zit. Volgende dag bleek beiden naar karton te smaken en hebben we de eigenaresse vd casa er blij mee gemaakt.

Heerlijk geslapen en echt ff wennen aan het tijdsverschil. De volgende ochtend, na 12 uur slaap, worden we gaar wakker. Jetlag?

In de supermarkt is het normaal dat je je tas achterlaat bij een bewaker met lockertjes. Je krijgt een nummertje en haalt na de kassa je tas weer op. Effectief ideetje tegen dieven. Verder spreken maar weinig mensen een beetje Engels, dragen de vrouwen sokken in slippers, is alcohol drinken gedurende de hele dag normaal, evenals het hard ophalen van je neus (wat klinkt als snurken) en is de verhouding in de prijzen tussen drinken en eten ver te zoeken. De mensen zijn hier erg vriendelijk en velen ook behulpzaam. Zelfs de verkopers vallen (tot nu toe) erg mee en blijven wat 'terughoudend'. Nee is dan ook echt nee, dus goed opgevoed ;-) Het echte harde toerisme (zoals we dat bijv uit Indo kennen) moet hier nog komen... De mannen zijn zoals we hadden verwacht; 100% flirts en allemaal in voor een 'praatje'. Alles duurt hier langer dan men zegt en ook de mensen lijken alle tijd te hebben, men sjokt en hangt wat op straat. Op straat zie je ontzettend veel diversiteit aan auto's, de eerste dag hebben we geen één dezelfde auto gezien. De oldtimers blijven je verbazen, zo mooi!.. De wereld hier lijkt een beetje op een western film, (vervallen) huizen met veranda's en schommelstoelen, paarden met karren en de vele kleuren. Het doet ons ook wel denken aan de films Hoe Duur Is De Suiker en Django Unchained (aanradertjes)....zonder het geweld dan ;-) Het is hier trouwens ook heel schoon, nog geen zwerfvuil gezien.

Overal waar je bent klinkt muziek, heerlijk vrolijke en zomerse klanken. Een bijzonder land en dan schijnt Varadero nog niet eens het échte Cuba te zijn!

Ciao!