No aqua in Cuba, only mohito!

Gisteren hebben we veilig de oversteek gemaakt van Cuba naar Costa Rica. Bijkomend van alle indrukken daar, wordt het is tijd voor een verhaaltje!

Waar moeten we beginnen? Nou ja, bij het begin dan maar...we vliegen op Varadero. Een plaats waar veel all-inclusive hotels staan, dus erg gericht op het toerisme. Ondanks dat zijn er weinig lokale mensen die Spaans spreken, dus een hele uitdaging met ons boekje 'Spaans voor beginners'. De eerste dagen kijken we meer in het boekje (wanneer er in gesprek proberen te komen met de mensen) dan dat er wat uitkomt....en komt er een goede zin (vaak vraag) uit, dan krijgen we razend-rapido een antwoord terug waardoor er niet meer uitkomt dan: uhhhhh....elkaar aankijken....in het boekje kijken en dan maar een glimlach. Al snel laten we het boekje wat los en komen we met handen en voetenwerk (en goed luisteren...ook uitdaging voor Ramona) een heel eind.

Omdat het erg toeristisch is en alles behalve het 'echte Cuba' boeken we na 1 nacht de nachtbus naar Santiago de Cuba. Een 16 urige busrit (hobbelweg, hobbelweg, gat in de weeeeeg). Na de rit hebben we enkels zo dik als weetnie wat. Suus haar lange dunne voeten (flippers) zijn veranderd in ballonnetjes en bij Ramona zijn kuit, enkel en voet 1 dikte. Na een warme douche zijn we de 2 na grootse stad ingegaan. Wat hier opvalt zijn de donkere (Afrikaanse invloed) Cubanen, sextoerisme, oldtimers, veel muziek op straat, spel domino wat wordt gespeeld en oude vervallen huizen. We worden behoorlijk aangestaard en iedere man waarmee we oogcontact hebben krijgen we 3 snelle kusjes en in het ergste geval laten ze hun tong zien. Het eten hier is niet zo lekker, dus hebben vooral bij de mensen thuis gegeten waar we sliepen (casa particulares). Voor 6 euro'tjes pp krijg je de lekkerste maaltijden in grote porties. Ontbijt hetzelfde, want een bakkerij is schaars en als je er 1 vindt wordt het al snel gebak (zoets) omdat beleg in de winkel niet te vinden is (laatste dag een potje jam gevonden van 8 euro).

Een normale supermarkt hier is ook niet te vinden. En als je er 1 vindt die er wat weg van heeft dan staan de eerste 4 schappen vol met alcohol en als je geluk hebt een schap met cola/lemon/ananassap en wat zeep/wasmiddel. Zo zijn we een keer dik een uur opzoek geweest naar een fles water. De vrouw van onze casa gevraagd of zij ons wat op weg kon helpen: Can't find water? Zei ze ...Well, it's Cuba!! Zelf zag ze er uit alsof ze wel een glaasje water gebruiken kon, want al zwalkend liep ze midden op de dag door haar huis.

De Cubanen drinken dus veel drank en dat begint al zodra ze het licht weer zien. En dat is echt niet overdreven. Iedereen heeft een bierbuik! En anders een buik van zoetigheid of pizza. Ze zijn gek op pizza!! Roken doen de mensen hier ook opvallend veel, maar wat moet je anders de hele dag?

Na 2 nachten santiago en 1 Holguin, komen we aan in Trinidad. Één van de leukste dorpjes hier in Cuba. De gekleurde huisjes, klinkers, paard en wagen, oldtimers (ook hier weer) en overal klinkt muziek. In Cuba hoor je vanaf vroeg tot laat overal salsa en reggaeton. Dus met een zonnetje een heerlijk vakantiegevoel.

In Trinidad verrast Tries ons met Kees. Die avond flessen Havana rum in overvloed en heerlijk wezen stappen. We besluiten een stukje met hen mee te reizen en vertrekken de volgende ochtend (na 3 uur slaap, hartstikke brak) via Topes de Collantes (kolibrie gezien en van hieruit mooi uitzicht over Trinidad) richting remedios. Ook 1 nacht hier en door naar de kust Cayo las Brujas (hekseneiland). Heerlijk stranddagje gepakt en een nacht geslapen in een hutje aan zee. De volgende dag nog wat zonnestralen gepakt om vervolgens via santa Clara (hier staat een memorial van Ché Guevara) door te rijden naar Havana. Zeer indrukwekkend! Sowieso de geschiedenis van dit land. Nergens zie je billboards met reclame door het land, enkel billboards met uitspraken of foto's van Fidel en/of Ché. Het is ook iets waar de Cubanen erg trots op zijn (en mogen zijn). Als overblijfsel van de revolutie (onafhankelijkheidsoorlog) is de gezondheidszorg hier voor alle Cubanen gratis, zo ook scholing en krijgt iedereen elke maand bonen met rijst. Om wat extra geld te verdienen verkopen de Cubanen werkelijk alles wat ze kunnen. Zo probeert iemand 1 blikje tonijn te verkopen of een scheermesje. Alles voor een beetje extra geld.

In Cuba werken ze overigens met 2 soorten valuta. Die van de Cubanen zelf (nationaal) en die van de toerist (convertible). Komt er op neer dat je als toerist 4 tot 5 x zoveel betaalt dan de Cubaan.

De laatste dagen brengen we door in Havana. Hier vind je de rijkere Cubanen. Tussen oude, vervallen, koloniale woningen in alle kleuren staan ook een aantal volledig opgeknapt. De mensen zijn hier wat vlotter, verzorgder...een stad waar de ontwikkeling wat sneller gaat dan in de andere gedeeltes van Cuba.

Ondanks dat we geen internet hebben gehad de afgelopen 2,5 week, hebben we wel per plek onze ervaringen opgeschreven. Die verhalen zullen we er ook op gooien. Voor degene die lezen wil...succes ;-)

Nu we in Costa Rica zijn beseffen we nog meer hoe bijzonder Cuba is en wat weinig de mensen daar hebben. In voedsel, materialen en aan natuur. Een zelfvoorzienend land zonder voorzieningen..oftewel: roeien met de riemen die ze hebben!

Nu dus extra genieten van het eten (snoep, kauwgum, lekkere chips en avondeten....daar komen de kilo's ????) en de flora&fauna om ons heen.

Na 1 dag San José vertrekken we morgenochtend naar Monteverde, dichtbij de vulkaan Arenal! Op zoek naar luiaards ;-) adios!